In 2011 kon je deze rosse franjepoot waarnemen in Bernissem. Op dat moment hadden wij nog de droom dat er in de Fruitstreek een topgebiedje was ontstaan. Maar het liep – jammer genoeg – iets anders af.
Het verhaal begon een aantal jaren vroeger toen in een verruigde weide in Bernissem een broedgeval van blauwborst werd ontdekt. Dankzij deze waarneming werd dit gebiedje een bekend plekje voor menig vogelkijker. Iets later werden de akkers en weides opgekocht door Watering De Herk om er een wachtbekken van te maken. Niet zo maar een wachtbekken. Neen, de Watering had het prachtige plan om dit zo natuurlijk mogelijk in te richten. Een groot rietveld en een mooie plas-dras zone werd gecreëerd. En die miste zijn effect niet. Het bleek een favoriete stopplaats voor heel wat steltlopers en andere soorten. Dagen met meer dan 20 steltlopers waren geen uitzondering. De soortenlijst schoot als een pijl de lucht in. Wat een prachtig gebied. Menig student maakte over het gebied een studie waaruit bleek dat ze goed bezig waren. Zuiverder water, meer natuur, een oase in een intensief landbouwgebied. En het leek nog beter te worden. Ook een langsliggende akker werd in 2018 als wachtbekken ingericht en met een paar plassen en zelfs een heuse vogelkijkhut moest dit de kers op de taart worden. En toch liep het mis,…
Wandelaars en fietsers hadden het gebied ontdekt en vonden het ook de moeite om te bezoeken. Tot daar geen probleem. Maar steeds meer bezoekers en gebruikers vonden het een mooi plekje om hun hobby uit te voeren. En stilaan liep het stevig uit de hand. De MTB-kers vonden de vlakke dijk en de speciaal voor hen aangelegde heuveltjes te saai en verlegden hun parcour al kronkelend op verschillende plaatsen het wachtbekken in. Maar daar stopte het niet. De ruiters van de nabijgelegen manege vonden het leuk om met hun paard dwars door het water te galopperen. Wandelaars met honden negeerden straal de vriendelijke boodschap om hun honden aan de lijn te houden. Die beestjes vonden het dan ook super leuk om achter al die vogeltjes aan te hollen. Dat er meerdere koppels met eieren of jongen zaten op dat moment zou die baasjes een zorg wezen. De Stad Sint-Truiden vond het dan ook nog eens nodig om het hele gebied als fietsparcour te gebruiken. Wekelijks komen er heel wat crossers trainen. En af en toe organiseren ze dan ook nog eens een wedstrijdje. Op warme dagen zaten er zelfs jongeren met strandstoelen zo maar eventjes vlak bij het water pootje te baden. Hun afval namen ze natuurlijk niet netjes mee naar huis maar kieperden ze gewoon op de grond. Een jachtclubje ontdekte het gebied als de ideale trainingsplaats voor hun jachthonden. Spoorzoeken in de ruigte of wateroefeningen in het bekken. Het kon niet op. Tussendoor kregen we bezoek van quads, crossmotoren en zo kan ik nog even doorgaan. De verstoring is enorm en van veel broedvogels of vogels die er even verpozen is al lang geen sprake meer.
Nochtans werd er indertijd een document ondertekend door de Watering, Stad Sint-Truiden en mogelijk nog wat partijen waarin heel duidelijk staat dat recreatie ondergeschikt moest blijven aan de natuurlijke waarde van het gebied. Maar dit heeft blijkbaar geen waarde meer. Alle afspraken worden gewoon volledig genegeerd. Op een schijnoverleg eind vorig jaar kregen we te horen dat zowel de Watering als Stad Sint-Truiden geen problemen zien in de flagrante overtredingen in dit gebied. Sint-Truiden vond zelfs dat ze beter de schepen van sport naar ons overleg stuurden in plaats van die van leefmilieu. Dan weet je het wel. Ondertussen is het ooit zo beloftevolle project dat een massa geld heeft gekost. In 2018 werd er nog eens bijna 250.000€ belastingsgeld ingepompt om het wachtbekken natuurlijk in te richten. Een project dat door het niet naleven van de afspraken totaal zinloos is geweest.
De enige redding voor dit verloren ‘natuurgebied’ is om het volledig af te sluiten voor het publiek. Maar aangezien dit voor al de illegale gebruikers geen plezante ingreep zal zijn die wel eens stemmen kan kosten vrees ik dat dit nooit zal gebeuren. Misschien moeten we als Vogelwerkgroep toch eens wat harder durven roepen en de overeenkomst van weleer eens onder hun neus duwen. Alle partijen confronteren met de oorspronkelijk gemaakte afspraken en hier zelfs een zaak van maken? Misschien dat we dit toch moeten overwegen, want dit is echt een gemiste kans.
Leave a Reply